این دستبافته، به علت زیبایی و داشتن نقشهای پرمایه و نگارههای پر مفهوم، مورد توجه است. شکل ظاهر سفره کردی، تشکیل شده است از یک حاشیه که بهوسیله انگشتانهها به متن متصل میشود و در متن سفره کردی، نمادهای هندسی، جانوری، گیاهی و … بافته میشود.
بافت “فرش کردی” زمینی بوده و رنگهای مورد استفاده در آن عمدتاً گرم است که این نکته، از عشق، زندگی و امید به آینده نزد عشایر حکایت دارد.
سفره کردی
هنر سفره کردی
گنجی که تار و پودش حاصل رنج پر از تلاش، خیال و عشق مادر ایلی است که با دستان پینه بسته خود بر دار گلیم نقش میزند.
نقش شتر، بز کوهی، گوزن و گوسفند که نشان از برکت در زندگی او و فرزندانش است.
کوه و خورشید را بر جان گلیم مینشاند تا گرمی و روشنی را به سیاه چادر زندگیش آورد و خدا قوتی باشد برای مردش که تازه از هی هی گوسفندان بازگشته است.
با خلق درخت و شکوفههایش بر تار و پود گلیم نقش بهار و تلألوی دوباره زندگی را در رگهای افراد خانواده به گره مینشاند.
ستارهای که درخشش آن، تاریکی آسمان و کوه را به درکرده، و زن پیر را در کوههای آلاداغ و شاه جهان به تحرک وا داشته است.
گلیم سفره کردی یکی از صنایع دستی خراسان شمالی
نقش عقاب
نقش عقاب که صلابت و ابهت ایل عشایر را در ذهنها به تصویر میکشد تا مبادا روزی به دست فراموشی سپرده شود.
نقش عقاب سفره کردی
شهر ملی گلیم
گلیم سفره کردی یکی از صنایع دستی خراسان شمالی است که در گذشته توسط اقوام عشایر کرمانج این استان بافته می شد اما اکنون این هنر دست در بیشتر مناطق این استان بافته می شود، تولید این صنعت دست در این استان آنقدر مهم و گسترده است که نام بجنورد مرکز خراسان شمالی عنوان شهر ملی گلیم را از آن خود کرده و حتی در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است و قرار بر این است تا با حضور وزیر میراث فرهنگی جشنی در این رابطه در استان گرفته شود.
سفره کردی در ادبیات فارسی
در ادبیات فارسی عموماً گلیم با زیلو یا جاجیم و… به یک معنی بکار رفتهاست ولی بهطور مشخص گلیم فرشی است که از بافتن پود بر تارهایی که بر دار افراشته تنیده شدهاست بافته میشود و از دستگاه کمکی نظیر ماسوره و… استفاده نمیشود که این مورد، تفاوت گلیم با زیلو یا جاجیم و انواع دیگر ذکر شده در ادبیات است.
گلیم در هر منطقه طرح مختص به خود را داراست و عموماً به عنوان فرش جل اسب، نوار چادر و سفره کردی به کار می رود.
نقوش ها ونگاره ها
دامنه نقوش ونگاره ها در گلیم خراسان شمالی ،بسیار وسیع ،متنوع و پرتعداد است.
در بافت این گلیم، از نقوش و نگاره های ساده، بی پیرایه و زیبا استفاده های فراوانی می شود.
به یاد داشته باشیم که دربافت گلیم روش و قائده ثابت و تعیین شده ای برای استفاده و بهره جویی از نقوش وجود ندارد از این روی چیدمان نقوش، شکل و فرم موتیف ها بسته به انگیزه فردی بافنده، وضعیت روحی و شرایط زیستی او، ممکن است تغییر یابد.
نقوش و نگاره های گلیم خراسان شمالی را باید در پنج دسته بندی مشخص تجزیه و تحلیل کرد، نقوش هندسی، جانوری، گیاهی، انسانی ونقوش اسطوره ای.
تعداد زیادی از نقوش و نگاره های به کار رفته در گلیم خراسان شمالی دارای نام و عنوان هستند.
این نقوش که در نوع خود سمبل هایی دیرپا و دارای ریشه هستند، معرف زندگی وحتی حالات روحی بافنده ها بوده و درشناسایی قدمت و اصالت آثار بافته شده جنبه کلیدی دارند.
همچنین محیط طبیعی، باورهای فکری، مولفه های فرهنگی، نوع نگاه و سلیقه بافندگان ازعواملی هستند که درخلق نقوش ونگاره ه موثر بوده اند.
اسامی گلیم سفره کردی
چین، جاگل، هیو، قایخ، زولی، زی، پژ، چوچک، زون، بوته، بوته قایخ، بوته گلی، شه، منات، شالچه، مشک، جیران، ریوی، ده وه، مریشک، هستک، استنک، دیک، ترمانیک، هفشان، دار، گیزانیک و…ازجمله اسامی موتیف ها نقش ها ونگاره های گلیم سفره کردی است.
